رابطه شادکامی با متغیرهای جمعیت‌شناختی، شخصیت و فعالیت‌های ارادی شادی‌آفرین در جانبازان و ایثارگران

اهداف: شادی جنبه ­ای از عواطف انسانی است که دارای ابعاد و پیامدهای کاربردی مختلف در حوزه ­های فردی- اجتماعی، روانی-‌ جسمانی و شناختی- عاطفی است. علی رغم اینکه شادکامی به عنوان هدفی مهم در زندگی در بیشتر فرهنگ ­ها مورد توجه قرار گرفته است، اما منابع و عوامل موثر بر آن در فرهنگ ­ها و گروه­های مختلف متفاوت است. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان شادکامی و فاکتورهای شخصیتی موثر بر آن در جمعیت ایثارگران ایران انجام شد. ابزار و روش‌ها: این پژوهش توصیفی پیمایشی در جانبازان، همسران جانبازان، آزادگان، همسران آزادگان و همسران شهید ایران در نیمه دوم سال 1391 انجام شد و 1135 نفر به شیوه نمونه­ گیری طبقه­ ای سهمیه ­ای نامساوی انتخاب شد. برای گردآوری داده‌ها از مقیاس شادکامی آکسفورد، پرسش‌نامه شخصیتی نئو و پرسش‌نامه فعالیت‌های ارادی استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تحلیل واریانس یک‌راهه، همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‌به‌گام تجزیه و تحلیل شد.  یافته‌ها: شادکامی با سن (0/06r=؛ 05/0p<)، سطح تحصیلات (0/22r=؛ 0/001p<)، میزان درآمد ماهیانه (0/16-r=؛ 0/001p<) و فعالیت ارادی (0/57r=؛ 0/001p<) همبستگی معنی‌دار داشت. بین ابعاد شخصیت یعنی روان­ رنجور­خویی، برون‌گرایی، وظیفه­ شناسی، سازگاری و توافق با شادکامی همبستگی معنی‌داری مشاهده شد. نتیجه‌گیری: ویژگی­ های شخصیتی (روان­ رنجورخویی و برون­ گرایی)، شرایط زندگی (سطح درآمد) و فعالیت­ های ارادی شادی‌آفرین بر سطح شادکامی جمعیت ایثارگر ایران موثر هستند.